ಸುನೀತ ೧೩೦

ನನ್ನವಳ ಕಂಗಳಲಿ
ಅರುಣಕಾಂತಿಯದಿಲ್ಲ
ಹವಳದ ಕೆಂಪು
ಅವಳ ತುಟಿಗಳಲಿಲ್ಲ

ಹಿಮವು ಬಿಳುಪೆಂದರೆ
ಅವಳೆದೆಯು ಬಿಳಿಯಲ್ಲ.
ಕರಿಮುಗಿಲ ಕೇಶವದು
ಸುವರ್ಣದೆಳೆಯಂತಿಲ್ಲ

ಅವಳ ಕೆನ್ನೆಗಳಲಿ ಕಂಡಿಲ್ಲ
ಕೆಂಗುಲಾಬಿಯ ಕೆಂಪು
ಅವಳುಸಿರ ಕಂಪಿನಲಿಲ್ಲ
ಸಿರಿಗಂಧದ ಪೆಂಪು

ಅವಳುಲಿವ ಸದ್ದಿನಲಿ
ರಾಗದಿಂಚರವಿಲ್ಲ
ಅವಳಿಡುವ ನಡೆಯಲ್ಲಿ
ಅಪ್ಸರೆಯ ಬಳುಕಿಲ್ಲ

ಅಪರೂಪದವಳಿವಳು,  ನನ್ನವಳು 
ನನ್ನಾಣೆ, ಉಪಮೆಗೆ ದಕ್ಕದವಳು.


ವಿಲಿಯಂ ಶೇಕ್ಸ್‍ಪಿಯರ್‌ನ ಸುನೀತ ಸಂಖ್ಯೆ ೧೩೦.  ನನ್ನಳತೆಯೊಳಗೆ ಸಿಕ್ಕಂತೆ.

ಮೂಲ ಕೆಳಗಿದೆ.

SONNET 130

My mistress' eyes are nothing like the sun;
Coral is far more red than her lips' red;
If snow be white, why then her breasts are dun;
If hairs be wires, black wires grow on her head.
I have seen roses damask'd, red and white,
But no such roses see I in her cheeks;
And in some perfumes is there more delight
Than in the breath that from my mistress reeks.
I love to hear her speak, yet well I know
That music hath a far more pleasing sound;
I grant I never saw a goddess go;
My mistress, when she walks, treads on the ground:
And yet, by heaven, I think my love as rare
As any she belied with false compare.